Γιάννης Σκουλάς «Εκτός πλαισίου χορού»

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Γιάννης Σκουλάς «Εκτός πλαισίου χορού»
Διάρκεια:  Πέμπτη 26 Απριλίου έως Τρίτη 15 Μαΐου 2012
Ώρα: 18:00 - 22:00
Επίσημα Εγκαίνια: Πέμπτη 3 Μαΐου 2012, στις 21:30
Πληροφορίες  210 3418579, Δευ – Παρ 11:00 – 14:00
Αίθουσα: Foyer Ισογείου ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Ο Γιάννης Σκουλάς προτείνει μια επιλογή από την 24χρονη φωτογραφική του πορεία σχετικά με το χορό, και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζει τις καλύτερες φωτογραφίες του.
Με το φακό του, ο φωτογράφος αποδρά από το καθιερωμένο πλαίσιο αποτύπωσης του χορού, επιχειρώντας την υπέρβαση για να αποδώσει την αίσθηση της αέναης κίνησης σωμάτων και ψυχών.
Στην έκθεση προβάλλονται μεγάλα ονόματα της διεθνούς σκηνής του χορού, μπαλέτα, χοροθέατρα και κάθε είδους χορευτικά σχήματα, όπως Pina Bausch, Momix, Alvin Ailey, Tango por Dos, αλλά και τα μπαλέτα της Αγίας Πετρούπολης, της Λυόν και του Μόντε Κάρλο, καθώς και ελληνικές ομάδες.
Οι φωτογραφίες του είναι αναλογικές και δεν έχουν υποστεί καμία επεξεργασία
Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Σκουλάς σημειώνει:
"...Πώς συλλαμβάνονται οι στιγμές πριν τη στιγμή; Πώς μεταφέρεται το πάθος όσο αυτό φουντώνει; Πώς αναδεικνύεται η μαγεία πριν τελειώσει το μαγικό; Πώς γίνεται μια φωτογραφία χορευτική;
...Ως θεατής συνηθίζω να μισοκλείνω τα βλέφαρα και να αφήνομαι να αποθαυμάζω ό, τι καταφέρνει να τρυπώσει. Μ' αρέσει να κοιτώ αλλού, και να εγκαταλείπομαι σε ό, τι η περιφερειακή όραση χαρίζει.
...Στα χρόνια που φωτογράφιζα μπαλέτα, χοροθέατρα και χορευτικές ομάδες, ήμουν και εγώ στη σκηνή, αν και κάτω απ’ αυτήν.
...Κι' έτσι είδα, πως είναι παντού μέσα στην τέχνη του χορού μια αποφασιστική στιγμή. Κι ίσως να είναι κι αυτός ο τρόπος που μια φωτογραφία γίνεται χορευτική, γίνεται κινούμενη χωρίς να' ναι κουνημένη".

Λίγα λόγια για την Έκθεση
Ο Χορός είναι κίνηση, συντονισμός και αίσθηση. Είναι απογείωση, απώλεια της βαρύτητας, φαντασμαγορία και συναίσθημα. Η φωτογραφία είναι απεικόνιση στατική. Μονοδιάστατη, αιχμαλωτίζει μια στιγμή και της προσφέρει αιωνιότητα.
Και εάν η φωτογραφία αποφασίσει να απαθανατίσει το χορό, τότε ποιά είναι η δική του αποφασιστική στιγμή; Μόλις ο χορευτής ολοκληρώσει τη χορευτική του παραλλαγή; Όταν το σύμπλεγμα βρίσκεται στο απόγειο της κίνησής του; Στο κρεσέντο ενός pas des deux;  Αλλά οι χορευτές, χορεύουν και πριν από αυτό το αποφασιστικό δευτερόλεπτο και οι θεατές, απολαμβάνουν την πορεία της κίνησης μέχρι την ολοκλήρωσή της. Να το κάνω ξεκάθαρο δεν με αφορά, ούτε σκοπός μου είναι η τελειότητα. Συγκινούμαι όμως απεριόριστα από το δρόμο για την απόκτηση της, από την προσπάθεια για την επίτευξή της. Φωτογράφιζα με το ένα μάτι γυμνό να βλέπει το όλον και το άλλο να συνυπάρχει με τα μέλη της ομάδας μέσω του φακού, συγχορευτής και θεατής ταυτόχρονα. Δε διαφωνώ πως έτσι χάνονται πολλά από την τελειότητα των κινήσεων, από το συγχρονισμό των σωμάτων ή την ακρίβεια των εκφράσεων μα, ότι εισχωρεί είναι καθαρό συναίσθημα. Και δουλειά της Τέχνης είναι πάνω απ' όλα να κεντρίζει την ψυχή.    Γιάννης Σκουλάς

http://www.mcf.gr/el/whats_on/?ev=ektos_plaisioi_horoi_ekthesi_fotocrafias_toi_cianni_skoila

Έκθεση κολάζ του Τζώρτζη Ταταύλαλη Junk Food

Έκθεση κολάζ του Τζώρτζη Ταταύλαλη
Junk Food

«Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης»
Διεύθυνση: Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78
Τηλ.: 210 341 8550  Φαξ: 210 341 8570
 E-mail: info@mcf.gr  http://www.mcf.gr/el/whats_on/?ev=607












Flyer, διαφημιστικά, φωτογραφίες είναι τα υλικά που χρησιμοποίησε ο Τζώρτζης Ταταύλαλης για να φτιάξει τις φιγούρες που περιλαμβάνει η έκθεση. Η ενασχόληση αυτή ξεκίνησε ως παιχνίδι και από την απλή περιέργεια του πού μπορεί να καταλήξει, τι αποτέλεσμα θα είχε. Ένα αποτέλεσμα που ξάφνιασε ευχάριστα τον δημιουργό και το οποίο σας καλούμε να απολαύσετε και εσείς.

ΤΟ ΚΟΛΛΑΖ ΚΑΙ Ο ΤΖΩΡΤΖΗΣ
Το κολλάζ είναι μια μάλλον ασυνήθιστη και γι αυτό εκτός σειράς καλλιτεχνική έκφραση που απαιτεί μεγάλη τεχνική δεξιότητα, ευαισθησία και τολμηρή –έως αχαλίνωτη- φαντασία. Το πρωταρχικό υλικό που μεταχειρίζεται ο δημιουργός του, είναι συνήθως ποιοτικά ανόμοιο, κάποτε ευτελές, χωρίς αισθητικές αξιώσεις και μάλιστα «από δεύτερο χέρι». Ωστόσο η αναζήτηση και η σύνθεση μέσω του κολλάζ είναι που δίνει σ αυτό το μωσαϊκό των άπειρων διαφορετικών ψηφίδων, την καινούργια αισθητική του διάσταση, την καλλιτεχνική του αυτονομία. Που όμως δεν είναι ούτε ζωγραφική, ούτε γραφικές τέχνες, ούτε απεικόνιση. Είναι κολλάζ. Φωτογραφίες, αφίσες, σχέδια, διαφημιστικά φυλλάδια, έντυπα, σελίδες από περιοδικά, εικόνες από βιβλία κι εφημερίδες, αναπαραγωγές επώνυμων η ανώνυμων έργων, ακόμα και απρόβλεπτο διακοσμητικό υλικό όπως συσκευασίες και φειγ- βολάν, όλα, αποτελούν για τον δημιουργό πρόκληση και μαζί αφορμή για έναν περαιτέρω διάλογο, για μια καινούργια πρόταση για ένα μια νέα διάσταση. Χάρη στην πλοκή και την διαφορετικότητα του υλικού του, το κολλάζ απελευθερώνει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο όχι μόνο την φαντασία του καλλιτέχνη, αλλά και τα συναισθήματα που αυτός και το έργο του εκπέμπουν: Νοσταλγία, ρομαντισμό, ποίηση, βιαιότητα, χιούμορ, αυτοσαρκασμό, παιχνίδισμα, καταγγελία…

Με το κολλάζ δεν ασχολήθηκαν πολλοί στην Ελλάδα. Γνωστότερος όλων παραμένει ασφαλώς ο Οδυσσέας Ελύτης. Ο Τζώρτζης ασχολείται επαγγελματικά και μη, με πολλά ιδιαίτερα αισθητικά πεδία: Ρούχο, συνθέσεις, διακοσμητική, κολλάζ. Ασχολείται εντατικά, δημιουργικά αλλά διακριτικά. Οι κολλάζ πίνακές του απεικονίζουν ένα μέρος μόνο των δεξιοτήτων του. Εκθέτουν επίσης τον οίστρο της φαντασίας και το άγχος των συναισθημάτων του. Ο ίδιος λέει ότι «όλα άρχισαν σαν παιχνίδι». Τελικά το παιχνίδι, έγινε στα χέρια του, μια πολύ σοβαρή, πολύ στιβαρή υπόθεση.
ΧΡΙΣΤΟΣ Κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ   Δημοσιογράφος-Συγγραφέας

Jay Mark Johnson | No such Place

e-Announcement    photography-now.com

Jay Mark Johnson
Carbon Dating #1, Hazard, Kentucky 2008 (Detail)
Durst lambda, film, aluminum
110 x 528 cm    Edition of 3
courtesy the artist and Boutwell Draper Gallery, Sydney

Jay Mark Johnson | No such Place
Opening Thursday 26 April 6-8 pm
Exhibition Dates 26 April - 23 June 2012
The exhibition is part of the Head On Festival, Sydney, May 2012
Boutwell Draper Gallery
82-84 George Street . Redfern, Sydney NSW 2016 Australia
info@boutwelldraper.com.au  http://www.boutwelldraper.com.au
Wednesday - Saturday 11am - 5pm

Jay Mark Johnson
Swept Away #3, Belgrade, Serbia 2008 (Detail)
Durst lambda, film, aluminum
110 x 264 cm   Edition of 3
courtesy the artist and Boutwell Draper Gallery, Sydney

Jay Mark Johnson
No such Place

Jay Mark Johnson’s current ‘Spacetime’ photographic series began with rudimentary experiments in 2005. Over the course of this project he increasingly applies the full range of his experiences, from visual arts and cinema to studies in the anthropological and cognitive sciences.

In order to understand the large-format photographs of American artist Jay Mark Johnson (*1955) it is crucial to grasp their underlying paradox: while the images are created purely photographically, without digital manipulation or staging of a scene, and therefore depict actual events, they still create a perfectly illusory pictorial world. Johnson employs a modified camera which over a set period of time keeps recording the same narrow vertical strip in front of the camera lens and combines the successive photographs into an uninterrupted image that flows evenly from left to right.

Jay Mark Johnson was educated at the Institute for Architecture and Urban Studies and has worked as an assistant to Peter Eisenman, as well as for Rem Koolhaas and Aldo Rossi. Works of his are in the permanent collections of the MOMA in New York, the Smithsonian Institution in Washington, D.C., the Art Institute of Chicago, as well as the Collection Frederick R. Weisman, Los Angeles and the Langen Foundation, Hombroich, Germany. Johnson's varied and prolific career spans theatre and performance art, photography, live musical performance, and journalism.
He co-founded three different alternative television collectives first in Manhattan, and then in Mexico and El Salvador during the eighties at the height of political repression and unrest in those countries. After his return from Latin America he started working in the movie industry and is now a film director with broad experience in visual effects production, having supervised, directed or otherwise contributed to the computer generated imagery for nearly a dozen major studio films and television series, such as Outbreak, Matrix, Titanic, Tank Girl, Moulin Rouge, White Oleander, and music videos for the Red Hot Chili Peppers and others. Jay Mark Johnson lives and works in Los Angeles, USA.

Jay Mark Johnson
El Anarquista y el Tren, Valencia, Spain 2008 (Detail)
Durst Lambda, film, aluminum
110 x 518 cm
Edition of 3
courtesy the artist and Boutwell Draper Gallery, Sydney

NO SUCH PLACE, an exhibition of ‘Spacetime’ cityscapes and landscapes will be shown at Boutwell Draper Gallery, Sydney starting on Thursday 26 April through to June 23, 2012. The exhibition presents a selection of the artist's large format color photographs from Prague, Belgrade, Hong Kong, Hazard (Kentucky) and Valencia (Spain). The artworks offer a playful and critically engaging look at the industrialization of the landscape - on the street, in train yards and in open pit coalmines.

A selection of ocean wave timelines produced along the coasts of Mexico and California will also be on show.

Jay Mark Johnson
Velvet Locomotion 1-4, Prague, Czech Republik, 2011 (Detail)
Durst Lambda, film, aluminum
110 x 508 cm  Edition of 3
courtesy the artist and Boutwell Draper Gallery, Sydney

Το Μανιφέστο του Μεταφουτουρισμού

Το Μανιφέστο του Μεταφουτουρισμού

100 χρόνια μετά τη δημοσίευση στην Le Figaro στις 20 Φεβρουαρίου 1009 του Μανιφέστου του Φουτουρισμού του Filippo Tommaso Marinetti, ο Franco Berardi (Bifo) κι η παρέα του γράφουν το Μανιφέστο του Μεταφουτουρισμού:

ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

1. Θέλουμε να τραγουδήσουμε τον κίνδυνο του έρωτα, την καθημερινή δημιουργία μιας γλυκιάς ενέργειας που ποτέ δεν σκορπά.

2. Η ειρωνεία, η τρυφερότητα κι η εξέγερση θα είναι τα ουσιαστικά στοιχεία της ποίησής μας.

3. Η ιδεολογία κι η διαφήμιση έχουν εξυμνήσει τη μόνιμη κινητοποίηση της παραγωγικής και της νευρώδους ενέργειας της ανθρωπότητας για το κέρδος και τον πόλεμο, αλλά εμείς θέλουμε να εξυμνήσουμε την αβρότητα, τη νωχέλεια και την έκσταση, την αυτοσυγκράτηση των αναγκών μας και την ευχαρίστηση των αισθήσεων.

4. Δηλώνουμε ότι το μεγαλείο του κόσμου έχει εμπλουτιστεί με μια νέα ομορφιά: την ομορφιά της αυτονομίας. Όλοι έχουν το ρυθμό τους και κανένας δεν πρέπει να αναγκάζεται να βαδίζει με ομοιόμορφο βήμα. Τα αυτοκίνητα έχουν χάσει τη γοητεία της σπανιότητας και, πάνω απ’ όλα, δεν μπορούν να επιτελέσουν το έργο, για το οποίο είχαν εφευρεθεί. Η ταχύτητα έχει επιβραδυνθεί. Τα αυτοκίνητα έγιναν ακίνητα σαν ανόητες χελώνες μέσα στην κυκλοφοριακή κίνηση της πόλης.

5. Θέλουμε να τραγουδήσουμε τον άντρα και τη γυναίκα, που θωπεύονται για να γνωρισθούν καλύτερα μεταξύ τους και για να γνωρίσουν καλύτερα τον κόσμο.

6. Ο ποιητής πρέπει να προσφέρει την έμπνευση για οίστρο κι ασωτία για να αυξήσει τη δύναμη της συλλογικής νόησης και να ελαττώσει το χρόνο της μισθωτής εργασίας.

7. Δεν υπάρχει κάλλος παρά μέσα στην αυτονομία. Κανένα έργο που δεν εκφράζει τη νοημοσύνη του δυνατού δεν μπορεί να είναι αριστούργημα. Η ποίηση είναι μια γέφυρα που ρίχνεται πάνω στην άβυσσο του τίποτε για να επιτρέψει την κοινή μοιρασιά των ποικίλων φαντασιών και για να απελευθερώσει την ενικότητα.

8. Βρισκόμαστε στο απώτατο ακρωτήρι των αιώνων.. Οφείλουμε απολύτως να κοιτάμε πίσω μας για να θυμόμαστε την άβυσσο της βίας και του τρόμου, τις οποίες η στρατιωτική επιθετικότητα κι η εθνικιστική άγνοια κατόρθωσαν να υποδαυλίζουν κάθε στιγμή. Ζούμε για πολύ καιρό μέσα στην θρησκεία του στάσιμου χρόνου. Η πανταχού παρούσα αιώνια ταχύτητα είναι ήδη πίσω μας, στο Ίντερνετ, και γι’ αυτό μπορούμε τώρα να την ξεχάσουμε για να βρούμε το δικό μας ξεχωριστό ρυθμό.

9. Θέλουμε να γελοιοποιήσουμε τους βλάκες που υποστηρίζουν το λόγο του πόλεμου: τους φανατικούς των ανταγωνισμών, τους φανατικούς του γενειοφόρου θεού που προτρέπει τις σφαγές, τους τρομοκρατημένους φανατικούς από την αφοπλιστική θηλυκότητα που υπάρχει σ’ όλους μας.

10. Απαιτούμε να γίνει η τέχνη δύναμη αλλαγής μέσα στη ζωή, απαιτούμε να καταργήσουμε το διαχωρισμό μεταξύ ποίησης και μαζικής επικοινωνίας, απαιτούμε να λυτρώσουμε τα μήντια από την εξουσία των έμπορων για να τα ξαναδώσουμε στους ειδήμονες και τους ποιητές.

11. Θα τραγουδήσουμε για το πλήθος των ανθρώπων που μπορούν επιτέλους να απελευθερωθούν από το ζυγό της έμμισθης εργασίας, θα τραγουδήσουμε για την αλληλεγγύη και για τον ξεσηκωμό κατά της εκμετάλλευσης. Θα τραγουδήσουμε για το άπειρο δίκτυο της γνώσης και της επινόησης, για την άυλη τεχνολογία που μας απελευθερώνει από τον φυσικό μόχθο. Θα τραγουδήσουμε για το επαναστατημένο κογκνεταριάτο (το προλεταριάτο της γνωσιακής εργασίας) που μας συνδέει με το ίδιο το σώμα. Θα τραγουδήσουμε για το άπειρο του παρόντος και δεν θα έχουμε πια ανάγκη του μέλλοντος.

αναδημοσιευση απο http://mazemata.blogspot.com/

Φουτουριστικο Μανιφεστο του 21ου αιωνα

IL MANIFESTO FUTURISTA DEL SECOLO XXI

Ci siamo spezzettati e persi in mille rivoli,
come onde di desiderio,
che non incontrano il loro cuore.
L’UNICO,
anima e fuoco delle nostre notti insonni,
sembra ormai abbandonarci,
non tollerando menti tanto eccelse
da concentrarsi solo su se stesse.
Mentre un millennio, orfano di segni e senso,
muove i primi passi nell’infinito del tempo,
i Futuristi si ergono
dal proprio sonno centenario
e proclamano:
OLTRE i bassi orizzonti del contingente assumiamo e superiamo la modernità,
nel segno simultaneo dell’acciaio e della pietra, della luce e dei suoi colori,
dei Gigabytes e dei pixels.
REINVENTIAMO la realtà attraverso il segno creativo, il dialogo dei tempi e delle ere.
SIAMO contemporaneamente qui ed altrove, ma SIAMO nel rifiuto dell’effimero.
LIBERI dalla massa incolta, dall’effimera dittatura del numero noi celebriamo la libertà creativa, tendiamo all’Assoluto, rivendichiamo l’Arte Eterna.
CONSAPEVOLI della crisi delle vecchie appartenenze, auspichiamo le nuove sintesi creative.
NON TEORIZZIAMO ma sperimentiamo sul corpo vivo della società gli innesti di una nuova speranza.
IL FUTURO è il mito permanente che ci lancia OLTRE i bassi orizzonti ...

Agosto 2008
Mario Bozzi Sentieri e Angelo Cacciola Donati